Kar ve Ağrı Şiiri - Müzahir Kılıç

Ecri; soğuktur diye alnımıza yazılmış
Üstü nurdan bir nakış, kâinata kazılmış

Her şeyde derin sükût, dal oynamaz soğukta
Bir yumurta sırtıdır, görünen dağ uzakta

Ovanın rengine bak, sütten kaymak misali
Rüzgârın fırçasıyla her yer artık müsavi

Görünen geniş ova belli derin uykuda
Cesareti mi var, canlı kalsın dışarıda!

Çatılar sarkıt salmış, binalar kaç arşındır?
Yüzünde kar donmadı, donduran bakışındır

Soğuk sirayet etmiş, insanında sert mizaç
Ne zengini tok gezer ne de fakiri aç

Nefes çıkmadan donar, dişlerin arasından
Kaşlarındaki kırlık soğuğun belasından

Umutlar paketlendi, yaz altı ay sonraya
Çile, zemheri, gücük hepsi girdi sıraya

Fırsat verir, yol açıksa, erzağı tam etmeli
En az altı ay süren bir gurbete gitmeli

Gözlerim uzaklarda sıcak bir umut arar
Beynim olmayacaklara nice hayaller kurar

Saçlarım beyazladı, mevsiminle yarışta
Saymadım kaç yıl kaldım Ağrı’da karakışta

Gün olur karlar erir, sen de dönersin şehre
İşin elbette zormuş, Allah kolaylık vere

Ağrı, 2007