Ne vakit, karla toprak öpüşseler
Kalemimle kağıdım da öpüşürler
Belleğimdeki sözcükler uçuşurlar
Leyla’ya aşk türküsü oluştururlar
Yaptığım kartopları avuçlarımda eridi
Gözlerine baktığım o Leylâ’m sevindi
Aşka davet edişi her halinden belliydi
O Leyla’nın, dışı kar, içi nar tanesiydi
O çağla yeşili gözleriyle adeta büyüledi
Şair bakınca cemalini öylece dona kaldı
Çekiciliği, sadece o yeşil gözleri değildi
Boyu, postu, dekoru, ekolüyle de ehildi
Bugün, ağaçlar dahi aynı gelinliği geydi
Âşıkla mâşukun düğünü mü vardı neydi
Tüm ağaçlar, taçlı kollarını yerlere eğdi
Âşıkla/Mâşukun mutluluğu, göğe değdi
Sanki patlamış mısır misali kar taneleri
O derenin de mis gibi kokuyor naneleri
Geçersiz mi geçersiz, onun mazeretleri
Bak aşka davet ediyor tüm kar taneleri
23.02.2003-15.23
Bayram TuncaKayıt Tarihi : 23.2.2003 17:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!