* KaR TaNeM * Şiiri - Levent Nalçacıoğlu

Kartanem

İlk dansımızda kar yağıyordu.
Sen ve ben,
Küçük, beyaz kar tanelerinde gizliydik.

Güneş, gri bulutlara rağmen ortaya çıktı.
İkimizin sevgisi,
Milyonlarca, saniyelik, göz alıcı pırıltılarda...
İlk dansımızı yapmıştık.

Sevgilisinin yalnız bıraktığı kardelenin
Bir yaprağına sen, diğerine ben kondum.
Kardelen bekledi, bizde...
Kardelen ağladı, bizde...
Kardelen gitti, bizde...

Ayrılık vakti geliyordu.
Söz verdin kartanem,
Bir daha ki karda dans edeceğimize...
Hercai gibi olmamanı diledim.
Ama oldu...
Bir bahar çiçeğine tutulup,
Nisan yağmurlarıyla gittin.
O çiçeğe...Kartanem...

İlk dansımızdaki pırıltılar yok,
Güneş blie üzüntüsünden görünmez oldu.
İçimin yangını beni eritmeye yetmedi,
Kartanem.
Senin yokluğunun soğukluğu yeterince dondurdu beni kartanem...