Kâr Degil Zararsın Şiiri - Madu Bala

​KÂR DEGİL ZARARSIN

​Gözlerinde bir umut vardı, bir de yeminimiz,
Ben de sana inandım, sana güvendim.
Bütün kalbimle, benliğimle,
Gönül derdim sendin, işte o gün ben, sana gönül verdim.
​Oysa sen geldin, bir deprem gibi, dünyamı yıktın,

Sen nasıl bir yarsın, nereden çıktın karşıma,
Elimdeki hayallerimi umutlarımı ne varsa sen aldın.
İçimdeki mabedi, kutsalı yakarak,
Sen nasıl bir yarsın, sen hiç iflah olmazsın.

​Nasıl bir vefasızlık, nasıl bir nankörlük bu,
Avuçlarına aldığın canımızı nasıl ezdin.
Şimdi sorarım sana, bu bitmeyen hüsranla,
Kurşun sıkarsın gönlüme, canımıza kıyarsın.

​Verdiğim her nefeste, içtiğim her suda sen,
Düşüncemi kalbimi değil, ruhumun tapusunu yırttın.
Yüreğime kazdın mezar, ömrüme ziyansın,
Sen kâr değil zararsın,

​Gönül borcun vicdanına, ne zaman ödersin bilmem,
Sustu yüregim, , artık ne dinler ne söylerim.
Bir damla gözyaşı dahi düşürmem, bu kirli sevdaya,
Unuttum say o mazi denen yalanı, ben artık yokum.

​Bil ki artık sana tek sözüm,
Senin gibi yâr, düşman başına,
Bu büyük günahın bedeli her daim boynundadır bilesin..
​MADU BALAA
29.11.2025
​