Kar Şiiri - Sabahattin Hizmetli

Kar yağıyor
Lapa lapa bembeyaz.
Sanki sessiz rakseden kelebekler,
Yer yüzüne iniyor yavaş yavaş.
Bu ne güzel ne de zarif bir telaş.

Çocuklar hep
sokaklara dökülmüş,
Çoşku ile yağan kar'ı kucaklar.
Neşe ve sevinç dolu koşarken,
Ayak izi,kahkahalar bembeyaz.

Karlı dağ başında
tatil yapanlar,
Sırtları pek,ayakları sımsıcak.
Mutlulukla şakalaşıp gülerken,
Yamaçlardan kayıyorlar bembeyaz.

Yüksek zirvelerde kartallar gibi,
Sınır boylarında Yurdun sahibi,
Ulus sevgisiyle çarpan yürekle,
Sırtında çantası,topla,tüfekle,
Görev yapan mehmetciğim bembeyaz.

Anadolu köylerinde
Kerpiç toprak evlerin;
Damlarında tüten baca olmasa,
Yığın yığın kar kümesi içinde
Ev olduğu anlaşılmaz bembeyaz.

Ne yol kalmış,ne iz,
Ne tarla bahçe.
Ne umut var,ne sevinç var,ne neşe.
Elleri koynunda biçarelerin,
Üşüten kar,titreten kar bembeyaz.

Bir kızakla
Karşı dağın ardına
Ulaşırsa ancak derman bulacak,
Allı güllü yorganlara sarılmış,
Hasta beyaz,yorgan beyaz,,kar beyaz.

Gem elinde,
At kızağı çekerken,
Yerler diz boyu kar,kendisi yayan,
At'ın soluğunda soluğun alan,
Keder dolu yağız yüzler bembeyaz.