Kar Şiiri - Abdurrahman Çiçek 2

Gökyüzü masum ve durgun
Kalbimi çalıyor hoyrat bir vurgun.

Günahkâr ayaklar altında utanır yer
İnsanlar şükretmiyor, altında inliyor yer.

Karanlık sessizce kaçıyor sokaklardan
Yıldızlar titreyerek göz kırpıyor semadan.

Perdeler çekiliyor, sokaklar üşüyecek
Yuvalar ısınıyor, kutlu bir gelecek.

Göz göze gözler, dikiliyor dağlara
Usul usul kar yağıyor sokaklara.

Kandan nehirler akıyor içimizde
Kırmızı güller büyüyor kalbimizde.

Aman Yarab! Bir ses fısıldıyor
Gökyüzüne feryatlar yükseliyor.

Bir çocuk ağlıyor, bir gelin, kuşlar…
Bir şeyler eriyor içimde sabaha kadar.

Ben kefenle geziyorum yeryüzü toprağında
O gelinlik giymiş, kelebeklerin kanadında.

Beyaz dağlar, beyaz sokaklar, beyaz…
Gözümün gördüğü her yer bembeyaz.

Yeryüzüne usulca bir kar yağıyor
Yeryüzü günah kadar ağlıyor.