Yüreğime bir taş attı birisi
taş ki ne taş
taşların en irisi
göle atılan taş gibi
halka halka genişliyor gittikçe
sancıların biri biter
biri başlar bittikçe
güneş serdim bu gönlüme toprak serdim
olmadı
gülümserdim
boyun büker gülümserdim dertlere
acı ağacı hep filiz verdi
kiminin aşk'tı kiminin yoksulluk derdi
pembeye boyadım olmadı
lilaya boyadım yine olmadı
çile dolmadı
yeşilden medet umdum
yumdum gözümü
kapattım kulağımı
kör ebeyle sağırlığı oynadım
doymadım sana dünya doymadım
ama işte gidiyorum
sen de benim gibi yalnız kal
hep bekledim geçsin diye otobüs
şu ölümlü duraktan
sürücü her sefer görmezden geldi
biliyorum artık bu son sefer
beni almadan gitmez
yüreğime bir taş attı birisi
taş ki hem de ne taş
taşların en irisi
kaya gibi böldü ortadan beni
parçanın biri ölü hayat yok
biri hala sağ da sağalmadı yarası
bunca taştan sonra
bozuldu bu geminin dümeni
kaptan son durakta dur
almadan gitme beni
18/Temmuz/2010/Pazar
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 18.7.2010 11:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, görünürde sıradan bir şiir olabilir, lakin ben bu şiiri bütün kalbi kırık kadınlar adına yazdım. Umarım, bundan böyle hiç kimsenin kalbi kırılmaz; herkese esenlikler diliyorum...
TÜM YORUMLAR (1)