Kaplere Misafir Şiiri - Sebati Manav

Gerçek miydi, yoksa rüyamda mı yaşandı?
Hiç beklemediğim bir anda!
Bir anlık gördü gözlerim, sonra kapandı.
Vurgun yemiş gibiydim.
Kaskatı kesildi bedenim, donup kaldım.
Durdu her şey, devretti zaman,
Yuttu beni bir kara delik, geçtim içinden
Ruhum ayrıldı, bedenimden

Bir ışık huzmesi, bir enerji kümesi
Yüzlerce yıllık uykudan uyanır gibi uyandım.
Beynimde amansız bir ağrı, zonklama
Uyandım! gözlerimde şüphe ve endişe
Ruhumda bir açlık, aklımda cevapsız sorular,
Ben, ben miydim, artık bilmiyorum?
Yoksa aklım bana oyun mu oynuyordu?
Hatırladığım, çok yorulmuştum ve uyumuştum.

Bir gecede bunca şey nasıl olur?
Alemlerden alemlere nasıl göç olur?
Açıldı, gözümü perdeleyen perdeler,
Neye nazar etsem özünü görür oldum.
Girdiği bedenin maskeleyip sakladığı,
Her canın, özünü enerjisini görür oldum.
Taşıdığı özün kötülüğünü, iyiliğini görebiliyordum.

Sadece çocuklar saf enerji yumağı,
Nefisleri uyanıp onları ele geçirene kadar,
Nefsine her uymasında, saflığından bir parça kopar.
Lekelenir, kararır, kopan parçanın söner ışığı
Yaradanın sığdığı tek yer, olur karanlığın
Kalp kararmaya devam ederse
Birde Allah’ın merhameti terk ederse
Kaybedenlerden olur, imtihanı
Yaradılış gayesini unutup, dalarsa dünyaya
Binlerce alemde nefsine uyanların uğradığı cezaya,
Onlarda uğrayacak şüphesiz, acı bir azaba

Oysa Allah, çokça merhametlidir.
Kulunu affetmek için,
Tövbe kapısında meleklerini bekletir.
Unutma! saf enerjinin mekânı, kalptir.
Allah, kararan kalplere olmaz ki misafir.

Sebati Manav 09 Eylül 2025