Kapına Gül Bıraktım Şiiri - Hamit Atay

Kapına Gül Bıraktım
sessizdim… ama içim çığlıklarla doluydu.

Kapına bir gül bıraktım bu sabah,
Ne not yazdım,
Ne ismimi…
Sadece sessiz bir sevda
Usulca bıraktı kendini kapının eşiğine.

O gül,
Benim dilimden dökülmeyen her şeydi.
Sana söyleyemediğim cümleler,
Göğsümde düğüm düğüm susuşlar,
Ve kalbimde bir ömür taşıdığım
Kırılgan, narin bir aşk…

Bil istedim,
Bir zamanlar seninle çiçek açtı içim.
Sen gülmeyi sevdiğin için
Ben de sana hep bahar taşımak istedim.
Ama sen…
Bazen hiç açmamış bir çiçek gibi
Hep soğuk, hep uzak durdun bana.

Kapına gül bıraktım,
Belki fark etmezsin,
Belki alıp çöpe atarsın…
Ama o gül,
Benim içimde kanayan bir yara gibi
Gecelerdir bekleyen
Sessiz bir vedanın habercisiydi.

Ben seni suçlamadım hiç.
Sevmek, suç değildir zaten.
Ama yok saymak,
Söylemeden gitmek,
İz bırakmadan silinmek…
İşte asıl susulması zor olan budur.

Bir çiçek gibi sevdim seni,
Kırmadan, dökmeden,
Kokunu içime çekerek…
Ama sen
Rüzgârda savrulan bir yaprak gibi
Hiçbir dala tutunamadın bende.

Kapına bıraktım o gülü,
Çünkü elimden başka bir şey gelmiyordu.
Kalbimi bıraksam anlamazdın,
Adımı yazsam silerdin,
Ama belki bir gül,
Sana anlatır beni sessizce…

Bir sabah uyandığında
Göz göze gelirsin onunla.
Ve belki içinden bir “kim?” geçer…
Bil ki o “kim”,
Sana hâlâ dualar eden
Ama artık susmayı seçen
Bir yürekti…

Kapına gül bıraktım.
Çünkü gitmek gerekiyordu.
Sevmenin yetmediği yerde
Kalmak, kendine ihanettir bazen.

Sen o gülü al,
Vazoya koy ya da yok say…
Ama bil ki,
O gül bir kalbin son duasıydı sana.

Şiir Hamit atay