Her sabah çiçekli fistanlarımı giyiniyorum inatla güne.
Mor menekşemi suluyorum,
Minnoş'u besliyorum,
Cam kenarına ilişiyor,
Bir gelmezi bekliyorum.
Gün geceye dönüyor,
Herkes evine dönüyor,
Kaldırımlar ıssızlaşıp,
El ayak çekiliyor.
Anlayacağın takvimlerden bir yaprak daha eskiyor.
Bir gariplik bir gurbetlik bir de kapımın eski tokmağı
Başkaca kimse hüznümü görmüyor.
Kayıt Tarihi : 28.2.2017 20:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ah Min-el Aşk
