Kapanmayan yaramsın Şiiri - Kamile Kaynak

Unutmak istemediğin anlar vardır.
Aklına, kalbine kazıdığın istesende silemediğin.
Her bir zerrene acı versede yine vazgeçemediğin.
Bu öyle birşey ki canının en çok yandığı yerde kalıyor aklın.
Canını yakanda canına can olacak olanda aynı kişi ne yazık ki.
Bazı yaraların kabuk bağlaması aylar hatta yıllar sürer, tam iyileşekken bile isteye tekrar kanatırsın, onun bıraktığı acıya bile sadık kalırsın.
Zaten iyileşse de izi kalır.
Kalbinle sevdiğin birini aklınla unutamazsın hele birde ruhunla sevdiysen.
Ya aklını yitireceksin yada kalbini söküp atacaksın.
Dayanılmaz olsada, uykularımdan edip gecemi gündüzüme karıştırsada.
Hayatla bağlarımı kesse de onun bıraktığı acı bile güzel.
Belki de çok saçma böylesine acı çektigimden haberi bile yok.
O çoktan unutmuş maziye bile karıştırmış.
Sorsan adımı dahi hatırlamaz.
O yanmadı ama bir yananı hep vardı.
Onun için hayatını bitiren biri, hiç gelmeyeceğini bildiği halde hayata küsen biri. Yinede unutmak mı? dersen
aslaa o gelmesede acısı her zaman içimde.
Ne bu yara kapanır
Ne bu kalp onsuz olur
Ne de bu akıl unutur.
Kapanmayan yaramsın sen benim...