Kaos'da Yaşamak Şiiri - Sümru Yılmaz

Gece susmuş ve giyinmiş karanlığı
Rüzgar hüzzam makamında,
Yakamozların derin bir iç çekişle ağladığı
Şahlanmış son çırpınışlar ayakta
Böyle bir geceyi sabahlıyorum.

Var olmanın dayanılmaz hafifliğini yaşıyorum.
Aldanmak, aldatılmak, inanmış görünmek.
Damarlarımda çivilenmiş ızdırabı gülümseme ile seviyorum.
Buymuş tüm varlığınla derinden sevmek.

Açılan kör kuyular içine çekerken seni
Unutmakmış aldığın her nefesi.
Terk ederken bedenini kabullenmekmiş hasreti.
Yaşamak zorunda olduğum bu KAOS'da boğuluyorum.