Kanun Şiiri - Naif Timur

Aldatmaca bir mekân içinde
Sonsuza akan zaman içinde
Bir GEMİ…
Yolcusu çok yakıtı yok
Hayal hızıyla uçan
Fezada dur durak bilmeyen
Uçsuz bucaksız bir gemi...N
Ne yelkeni var ne dümeni
Dışarıdan bineni yok bu geminin
İçindekilerden inemez hiçbirisi
Bu taşıt ZAMAN GEMİSİ.
Barışla savaş yanyana bu gemide
Bu gemide kolkola mutsuzlukla mutluluk.
Biçimden biçime dönüşür tüm varlıklar
Kimyasal dönüşümle
Şekilden şekile girer
Canlı cansız ne varsa.
Bu gemide trenler katar katar
Uçaklar füzeler mekik misâli vızır vızır
Bu gemide gemiler pupa yelken
Bu gemide yıldızlar galaksiler ışıl ışıl
Bu gemide yalnız dünya değil
Güneşleri binbir sırrı alemiyle
Tam bir evren var.
Kaptan köşkünde mutlak bir varlık
Bu varlık evrenin tek Kaptanı
Yaptığı her iş hesaplı
Dediği her şey kitaplı kaptanın.
Ancak bu kaptan bir sür’at meraklısı
Ve bu eşsiz gemi ZAMAN GEMİSİ
Dün bir bebektim
Bu gün saçı sakalı ağarmış bir dede
Bunda insaf nerede?
Bu gemide hiçbir nesne yok olmaz, var iken
Ve var olmaz yok iken.
Bu gemide mekânın zamanın
Ne başı var ne de sonu
Tek kanun var bu gemide
Lavasiye kanunu. (x)
(x) Antonie Laurent De Lavoisier-