Kanmaz Olaydım!
Bir ahu ceylanı düşümde gördüm
Rüya sahih deyip kanmaz olaydım!
Gördüğüm güzele aklımı yordum
Aşk oduna banıp yanmaz olaydım!
İzimi sürseler viran bağlarda,
Yaşımı bulurlar bütün çağlarda,
Aklımı bıraktım ıssız dağlarda,
Aşk denen deryaya inmez olaydım!
Ecelsiz ölüm yok: Sebep var derler,
Efsun-i nazarla mevt olur erler!
Yakından bilirdik konuşsa yerler,
Aşk; ölüm vapuru, binmez olaydım!
Sanki kır çiçeği, ben de bir arı
Düşmüşüm aşkına, yaktıkça harı
Salınır rüzgârda, ömrümün varı
Konmuşum dalına, konmaz olaydım.
Perçemi dökülmüş gözden aşağı
Ayın şavkı düşmüş yüzden aşağı
Gamzeye nur inmiş izden aşağı
Kalbimi kalbine sunmaz olaydım!
Hoşoğlu; neylesin, olmuş biçare!
Gönülden vurulmuş, yüreği pare
Mevla’dan diledi derdine çare
Aşk denen ol meyi banmaz olaydım!
Mustafa Hoşoğlu
30.05.2024
Mustafa Hoşoğlu
Kayıt Tarihi : 30.5.2024 10:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gayet medeni ve anlaşılır bir lehçe ile, ölçülü ve tartılı yazılmış,
serzeniş içerikli dörtlükler. Tekraren okudum. İlhamınız çağlasın,
kaleminiz eğilmesin...SELAMLAR.
TÜM YORUMLAR (2)