Kanlı Gömlek Şiirleri - Şair Kanlı Gömlek

Sen ressamsın
Ben şair
Ben senin için şiir yazarım
Sen şiirlerimi çizersin
İnsanlar böyle mutlu olur
Öyle gidersin

Yağmur yağıyor gökyüzünden
İçim sıcak, ıpıslak
Yürüdükçe dışarıda ben de yağmur oluyorum
Akıyorum caddelere sokaklara
Bıkkın ruhlara
Aşk mektuplarına

İlaçlar hep bir palavraydı
Geçmeyecek yaraların üstüne sürülen bir merhem
Zehir gibi, umut gibi
Hayatımda bir parça
İyileştirdikçe gösteriyor sanki zehrini
Gece gökyüzüne saçılmış umutlar gibi

Gün karardı artık
Bir umut olsun diye gökyüzüne bakıyorum
Elime kan damlıyor

Bulutlar niye böyle al
Gökyüzünden kan damlıyor

Her aşkımı solmayacak bir çınar olarak görsem
Dünyanın en güzel şiirinin bir çiçek gibi solduğunu fark ederim
Zamanın geçici bahçelerinde
Kelimelerin çürük kokusu
Her yeni başlayan hayale kadar geliyor burnuma
Eskimesinden korkuyorum bazı şeylerin

Bir çiçek gördüm bugün
Ne gövdesinde diken vardı
Ne de başında yapraklar
İçine kapanmış ağlıyordu
Yalnız başına

Ayrılık vakti geldi küçük çiçecik
Rüzgarlar dahi bunu söyler bana
Şimdi en güzel giysilerinle
Kalbimin en güzel açan çiçeğisin
Unutma beni olur mu
En azından kanlı bir gömlek gördüğünde

Güzel bir kadın gördüm yürürken
Yollar ona ses veriyordu
Tüm kaldırım taşlarını o yönetiyordu adeta
Ama kimse için güzel değildi bu kadın

Güzel bir gül gördüm gün kararırken

İlk adımdı sana birkaç dize verirken
Dünyayı dize getirmem
Bir yaz gününün hem de güzel bir yaz gününün
Üzgün çocuğuydun sadece ama
Bu şehre baharlar getirdin sadece adınla
Beni hatırla

Reddetmek, reddedilmekten daha zor
Uzun kalp ritimleri arasında
Ama bu çarpma amaçsız şu titreme boşuna
Kalbinde büyük bir boşluğa yer açılmak üzereyse

Reddetmek, reddedilmekten daha zor