Kanıyorum Ben Şiiri - Şerife Gündoğdu

Demlenirken gözlerinin renginde,
Aşkının nârında yanıyorum ben.
Ağustos sıcağı bakışlarında,
Aşkının sihrine kanıyorum ben.

Gittiğinden beri yaban ellere,
Kapıldım, giderim taşkın sellere.
Belki gelir diye her gün yollara,
Bakarken adını anıyorum ben.

Unutmak mümkün mü o son vedâ’nı,
Ateş-i hicrânla yaktığın canı?
Sen olmadan geçen bütün zamanı,
Sensiz yaşanmamış sanıyorum ben.

Hayalin canlanır her gün, her gece,
Ruhumu kuşatır yerli yerince.
Bu sihir, bu tılsım… Eylül gelince,
Bitecek diyerek kanıyorum ben.

11.12. 2022