Kanıyor Kalbim Şiiri - Muzaffer Köndel

Hicrân denizinde yelkensiz kaldım,
Dokunma yarama, kanıyor kalbim.
Ne doktor, ne ilaç, dermân istemem,
Bir Kerem misâli yanıyor kalbim.

Leylağın, sümbülün nesli misin sen?
İnleyen ney gibi, hisli misin sen?
Gönlümün sultanı, Aslı mısın sen?
Bir Kerem misâli yanıyor kalbim.

Dumansız ateşle yanar, tüterim,
Kandilde mum gibi erir, biterim,
Bu onmaz yarayla, dünden beterim,
Bir Kerem misâli yanıyor kalbim.

Bekleye bekleye tükendim artık,
Aşk-ı divâneydim; o, bendim artık,
Aşıklar gülmezmiş öğrendim artık,
Bir Kerem misâli yanıyor kalbim.

Bu dert ile belki çıkmam yârına,
Gönlüm kebap oldu aşkın nârına,
Ah düşseydim ahû göz diyârına,
Bir Kerem misâli yanıyor kalbim.
Dokunma yarama, kanıyor kalbim.