Kanıt Şiiri - Ayşegül Akyüz Yahşi

Tatlı tatlı kendinden geç, oku!
Açık denizlere yolculuk yapmak gibi limansız bir ilerleyişle dalgaların kaderine teslim ,kederine ortak olmak istercesine...
.
.
Montesgieu:"Çeyrek saatlik bir okumanın gideremediği kederim olmamıştır."diyerek güvenilecek bir dost ile hasbihâlini dil yordamıyla beyân ederken aslında okuduğu satırlarda ki muhabbet terennümlerinin gönül yorgunluğuna ilâç gibi etkisinden dem vuruyor.Çünkü ,bir kitap her zaman güvenilecek bir dosttur,bunu çok iyi biliyor.
.
.
Zamanın kalitesini artırırken,gönül dünyasını aydınlatacak güz ayında yaz gününü yaşatacak kadar güzel olmalı seçimler.Tıpkı Alphonse Daudet'in yas içinde bir dostuna :"Güzel kitaplar oku."derken ,satırların sadrı genişletecek gücüne olan şeksiz inancı gibi...
.
.
Eylemin, zamana yolculuğa çıkmış capcanlı hali.Belki bir tren garında sevgiliyi uğurlarken,belki soğuk bir kış günü pencere önünde sıcak çayını yudumlarken,belki uzun bir yalnızlığın lisân bulmuş sıfatı, belki de uyurken kalbe dokunmuş bir kaç cümlenin hemen kağıda dökülmüş ânıdır.Yazılmış her satır, yaşanmış anların kanıtıdır...
.
.
.
Hâlin halsizliğinden dem vurmasın!
Belki de tutuşmana gerek yalnız bir çıradır !.. .
.
Ayşegül Akyüz Yahşi