Kanadı kırık bir kuştum

Poyraz vurmuş Erciyes'in yamaçlarına
Yüreğimin zemherinde kırık dökük nağmeler.
Yüreğim yorgun, umutlarım sıfırın altında
Canımı acıtan yokluğun, karartıyor gönlümü
Dikiş tutmuyor artık yürek yamalarım.
Mutluluğun hedef tahtasında,
Bir değirmen taşı gibi,ezip geçti yokluğun.
Anladım ki ölüm sensizliğin adıydı.
Yokluğun benim suskunluğum oldu.
Nöbet nöbet sana kördüğüm olurken
Sensiz kalmayı öğrendim.
Hücrelerimde sensizliğin acısıyla,
Sana olan haykırışlarımdan,...
Sana olan sağnak yağışlarımdan,...
Ben sensiz kalmayı öğrendim.
Sustum....
Sustum....
Kanadı kırık bir kuştum......