Kana boyandı günışığı,
Vahşetin acımasızca yaşandığı Ortadoğu'da...
Katliama uğrayan çocuklar,
Çığlık atmaya bile zaman bulamadan
Yaşadığı acımasızlığın son izlerini,
Yüzlerinde taşıyarak ölüyor;
Lanetlenmiş insanların
Kin kusan silahlarıyla...
Umursamıyor vahşetin enkazında biten insanlık...
Sadece seyrediyor kan içişini vahşetin.
Ve karşısına geçip
Şampanyasını yudumluyor.
Kan bulaşmış....
Atlantik'in karşı yakasından esiyor,
Ölüm fırtınaları... Soy kırıma uğrayanların
Acı çığlıklarıyla azgınlaşıyor
Ve tetiğe basıyor
Lanetli namert eller...
Adı teknolojinin son buluşu olan
Yeni mezalimler uygulanıyor,
Irak'ta,Filistin'de,Lübnan'da.
Geride hafızalara sığmayan görüntüler bırakarak...
Dur diyemiyor kimse,
Kimileri umursamıyor...
Kimileri de göz yumuyor
Alkış tutmasa da;
Ayakta kalabilme uğruna....
Kimileri ay ışığında şarkı söylüyor,
Kulakları tırmalayan ölgün ve çatlak sesiyle,
Söğüt ağacının gölgesinden aldığı ilhamla...
Neslinin geçmişte yaşadığı vahşeti unutmuşçasına....
Ve ölüm kusuyor ölüm makineleri...
Uygarlığın,
Vahşetin enkazına gömüldüğü
İnsanlığın bittiği yer olan Ortadoğu'da...
Sadece çığlıklar yeşeriyor
Bombaların kavurucu ve zehirli alevlerinde.
Ve seyrederken insanlık...
Kana boyanan günışığı perdeleniyor
Yaşamla ölüm arasına....
Kayıt Tarihi : 10.9.2006 20:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!