Kan Kokusu Şiiri - Hülya Kırklaroğlu

Kanmayın gündüz gülüşlerime
Geceler boyu ağlayan gözlerimin illüzyonu o gülüşler
Ağaçlar yanarken
Su taşırken yangına karınca
İki büklüm çığlık çığlığa yüreğim

İnsanmışız türümüz bu
Tv den izledik kıvılcımı alevi
Can çekişti bağıra çığlık çığlığa karga tilki
Masalı duyumsamadı; duydu geçti insanoğlu!
İnsanoğluna sonra da masal lazım değil mi?

Dünya kurulalı beri hanımlar beyler
Adem ile Havva’dan bu yana uzun lafın kısası
Kılıçlar çekildi
Çalkalandı dünya
Kan kokuları
Barut kokuları

Can verdi insanı
Ağacı,havası, toprağı
Toprağın katlini insan reva görmedi mi?
Bindiği dalı da kesen insan!
Ateşle oynayan da insan değil mi?