Kan Kaplı Hayal Şiiri - Emin Rasih

Ey arkadaşım, gör ki tez elden gideceksin,
Meydan dolu erlerle bugün, sanma ki teksin!
Gör şimdi, büyük cetlerinin ufkuna bak da,
Elbet seni bir böyle düğün karşılamakta:
Düşman kanı raksân olarak tâ göğe sıçrar,
Ziller gibi âhenge uyar şimdi kılıçlar.
Kan sesleri aksetmede Tesnim pınarından,
Oklardaki ıslık zaferin şarkılarından.
Her gülle, duvarlarla kudüm çalmada şimdi,
Her kalbi bütün bir heyecân almada şimdi.
Bin nesle terennümdeki bir zemzemedir bu,
Yalnız bu zaman mest olur aşkıyla bu ordu,
Yalnız bu zaman benzi solar böyle cihânın,
Titrer görünür her yeri korkuyla semânın.

Mânâsına ermek bu işin güç gelir akla,
Bir askere, aklın sana bahşettiği hakla,
Dersen: "Nedir aşkıyla kulak verdiğin öyle,
Sarhoşluğunun sırrını bir gizleme, söyle!"
Bilmem ki o haliyle neler söyleyecektir,
Çok yol bulunur belki, muammâ yine tektir.

Bir anda bu kan kaplı hayalden de uyandım,
Can vermeyi herhalde bayılmak gibi sandım.
Üç beş sözü yazmak gibi erlik de kolaydı!
Görseydin, evet hayli kolay, mümkün olaydı,
Kesmek ve kesilmek, ya vurulmak ya da vurmak,
En son kara toprakta şu dağlar gibi durmak!
Şâir, bu sözün lâf ü güzâftır ki kanılmaz,
Öğren, bu oyunlarla yiğitlik kazanılmaz.

mef'ûlü/mefâ'îlü/mefâ'îlü/fe'ûlün