Kalsaydı Şiiri - Serkan Gebel

Ne güzel olurdu,
Tomurcuk kadar saf olabilseydi sevdalar,
Pisliklerle karışmasaydı kokusu yayıldığında,
Rengine kanıp çöreklenmeseydi hoyrat eller,
Kıymeti bilinen bahçelerde soluncaya kalsaydı.

Ne güzel olurdu,
Tutacağın elin hükmünce atabilseydi kalbin,
Verebildiğince yeşerebilseydi yaşama hevesin,
Bulutları dağıtabilseydi bir seslenişiyle göğünden,
Tutup yüreğinden, seni seninle buluncaya kalsaydı.

Ne güzel olurdu,
Güzellik kavramlarını alt üst etseydi bir defa daha,
Sesinde, gözünün içinde, gönlünde ki tebessümüyle,
Bir salınışına yıkılsaydı dağlar yerle bir edilmişçesine,
Yakıp ömrünün hazin anılarını, şiirin oluncaya kalsaydı.

Ne güzel olurdu,
Demeyin artık, neyin güzel olacağı alabildiğine aşikar,
Huzurun teknesini yüzdürecek sular akıyor yare doğru,
Şişkin yelken, çarklar dönmekte, bir de kürek verin bana,
Dayanmıyor ki nefesim zamansızlık doluncaya kalsaydı.