Kalpten Kalbe Düşen Fırtına

Kalbimde bir fırtına esti,
Beynimi kasırgaya boğan kelimelerle…
Aşk, sustukça büyüdü içimde,
Dilime vurdu,
Ve bir intihar gibi
Kalemimin ucunda can verdi...

Sayfalar dolusu sessizlik yazdım,
Düştü harflerim yaprak yaprak…
Her biri bir sır,
Her biri bir yara iziydi kâğıdımda.
Bense eğildim zamanın önünde,
Topladım tek tek...
Kırılmış cümleleri, eksik nefesleri,
Kalpten kalbe yürüyen suskunlukları...

Ne anlatabildim seni,
Ne de susturabildim...
Aşk, bir çığlık olmadan da yakarmış insanı
Bunu anladım.

Ve bil ki sevgili,
Bazı fırtınalar dışarıda kopmaz,
İçimizde savurur her şeyi,
Sonra bir dize olur,
Bir yaprakta yeniden doğar,
Ve bir kalpten ötekine
Sessizce iner...