Kalpten Kalbe Bir And Şiiri - Doğan Çeçen

 Kalpten Kalbe Bir And

(Şiir Hanım ve Dostlarına)

Biz, bir sır gibi geçtik hayattan,
Kimi zaman gülerek, kimi zaman ağlayarak.
Bir omuz olduk birbirimize,
Bir dua, bir yemin, bir çiçek gibi.

Lila, sessizliğin içinde bir melodi,
Söylemediği sözlerde bile dostluk var.
Kaktüs, diken gibi görünürken,
En derin sevgiyi susarak anlatır.

Meftun bir yürek,
Aşkın, acının ve vefanın iç içe geçtiği yer.
Papatya; tek tek yaprak yaprak,
“Seni seviyorum” diye fısıldayan ne varsa onun sesi.

Pınar, içimizi serinleten bir bakış,
Bir çay deminde bile dostluğu hatırlatan.
Nazlı, nazında bile bir incelik,
Birlikte susmanın da dostluk olduğunu öğreten.

Ve Şiir…
Sadece kelimeler değil,
Dostlarının adını kalbine nakış gibi işleyen.
Onlara bakınca, “İyi ki” demeyi unutmaz.

Biz öğrendik;
Sevgi sadece sevmek değil,
Küçüğü korumak, büyüğü yürekte taşımaktır.
Sevgiyle kurduğun dünyayı sevmek,
Birlikte kurduğun cümlelerde saklıdır bazen.
Bir gülüşte, bir hatırda,
Bir "Nasılsın?" sorusunda gizlidir bazen hayat.

Ey yüce değerlerin ışığında yürüyen kalpler!
Biz dostlukla ant içtik hayata.
Bizim varlığımız birbirimizin canına armağan,
İçtiğimiz en güzel andır dostluk.

Ve biz deriz:
Ne mutlu birbirine yoldaş olana,
Ne mutlu dostluğun elini hiç bırakmayanlara
Ne mutlu kalpten sevenlere...