Kalpten Bir Yaklaşım Şiiri - Tuba Gürdere

İnsan hayatında uzaklığı ve yakınlığı daima sorgular.
Aslında bazen sorgusuz ve sualsizcede yaşar.
Belirsiz mesafeler, içten en yakın duyuşlar,
uzak düşünceler ve yakın olan her ne ise
yakınlığı yaklaştırıp, kendine uzak düşen
herşeye yakınlaşıp ve uzaklığı uzaklaştırdıkça
bir yakınlık hissi belirir yaklaşımlarında.
Bir an insanın kendine yakınlığı düşüncedeki yaklaşımlarıdır.
Düşünce dahi bir an yakınsa, uzak düştüğün herşeyin bir doğallığı vardır
yaşamda.
Anlıyorsunki insan sürekli yakınlıktanda öte hayata içsel bir yaklaşımdır.

Daima yüreğinizin karanlığında bulursunuz gerçek net bir görüş içinizde.
O görüş ki; herşeyi ifade eder söylemsiz kendine dokunuşlarında.
Bir an hem zamana uzak olsanda, yaklaştırırdı zaman sizi
uzak olunan herşeyden sizi kendinize.
Herşeyin bir zamanı vardır.
Hem yaşama dair, hemde yaşanılacağa dahil olan.
Yaşama dair zamanlar akarken, siz yaşanılacağada
zamansız ulaşırsınız üstelik.
Bir su birikintisinin titreşiminde en çok buğulanır gözleriniz.
Yağmur vardır hani yaşadığın zaman ve zaman gibi bakışlarından süzülen.
Şimdi kendi kalbinden bir birikim kalması gibidir yaşamda net gerçek bir zaman olabilmek.
Buyüzden kalbin birikimlerine ulaşabilmek için yağacaktır zaman.

Öyle çok şey kalbine yağarki yağmurla birlikte.
Kendi duyuşlarının zamanından bazen kendine en gerçek bir ansın.
Bazen sadece kendi duyuşlarından kendinden öte nice insansın.
Bazen an olur ki kalbinin sabr'ndan yalnızca içinden tek inançsın.
Harflere takılı kalmayan varlığın,bir duyuşu hecesiz getirir dile.
İlahi bir hüküm kendini bildiğin hükümsüzlükte hükmeder kalbe hükümsüzce.
Bilirsin hükmetmek zamana tabi olmayan boyun eğiştir hükmedilende.
Buyüzden henüz hiçbirşey yaşamadan derin bir hükme eğeriz boyun.

Ne zamanın kendine yakınlığı vardır bir an nede insanın.
Hani an nasıl uzaksa bir sonraki ana öyle uzaktır herşey.
Kendine yakınlığın zamansızlıktır bir an.
Buyüzden kendi öz zamanına ,zaman katmak için yaşarsın zamansızca.
Bir bütün olan şey iki ayrı zaman katabilir.
Veya gerçek bir içsel görüş bütünler tek bakışta.
Baktığında gökyüzüne kendi içine bakar gibi.
Anlıyorsun ki aydınlık ve karanlık oysa tek bir zamandır.
En çok en uzak olan en yakınlığı seversin.
En çok,en yakınlıktan ulaşırken kendine,
kendinden öte yakınlıktan,uzaklaşırsın kendine.
Kendinden uzaklaştıkça kendine sadece yakınlaşmazsın.
Görürsün ki en ulaşılmazda kendine en yakınsındır.
Kendine en uzaktan ve ulaşılmazlıktan yaklaştırılırsın.
Yalnızca kalpten gerçek bir yaklaşımda kendine yakınlaşırsın.