Kalp Mi Bıraktın? Şiiri - Erdal Alga

Şimdi ağla ömür boyu
Gençliğim azap dolu
Ağla ağla ne olacak
Kanacak kalp mi bıraktın

Taştan farkım yoktur benim
Yürek denince gülerim
Aşk denince gülüp geçerim
İnanacak kalp mi bıraktın.

Üşüşse hasretler başa
Gider her duygu boşa
Yaş ne ede ki taşa
Esneyecek kalp mi bıraktın.

Gittiğinde nerdeydi aklın
Beni yapayalnız bıraktın
Yaş olup gözden aktım
Kuruyacak kalp mi bıraktın.

Kundaklamıştın sen beni
Niyetin yine aynı gibi
Ateş işler mi ki taşa
Yanacak kalp mi bıraktın

Yolcu dedin yolda gerek
Hadi ikile de ensen görek
İkiledim kendimi o gün bu gün
Birleşecek kalp mi bıraktın.

Kan dolaşımından dışa aktım
Hayatımı da kanattım
Hep acılarla yattım
Uyanacak kalp mi bıraktın.

Acı dediğin tarifsiz
Karanlığa benzer bir şey
Gündüzleri de kararttın
Doğacak kalp mi bıraktın.

Nerde benim sevda düşüm
Gam içindedir döşüm
Yalnızlar ordusunda
Yükselecek kalp mi bıraktın.

Giderken toplamışsın gülleri
Koklamışsın misleri
Unutmuşsun dikenleri
Batacak kalp mi bıraktın.

Yaş olup gözden aktım
Az kalsın göl olacaktım
Belki de sonra deniz
Yüzecek hal mi bıraktın.

Bıraktım bitsin burda şiir
Uzayıp gidecek sanki bir nehir
Masumiyet bile masum değil
Yazacak tat mı bıraktın.