Kaç darbeyle yıkılır ki insan!
Kaç bıçak darbesi indirmeli,
Sonsuzluğa yolcu etmek için bir yüreği...
On yedi yaşındayım,
On yedi yıllık ömrümün şahididir,
Bedenimdeki on yedi bin bıçak darbesi...
Hani hiç olmadık anlarda,
Hiç olmadık insanlar uğurlar seni yokluğa,
Hani şaşkınlıktan ne dediğini bilmez hale gelirsinde,
Tartamazsın kelimelerinin ağırlığını,
Ağızdan çıkanı kulak duymazda bahanesi olur ya,
Umrunda değildimlerin, hiç olmadımların...
Hani nutkun durur, hani gözlerin dolar...
Pes etmekle mücadele etmek arasında,
Bir noktada kalırsında acizliğini hissedersin bir an...
Aslında;
En umrumda olmadıklarını sananlardır,
En umrumda olanlar...
Ne varki bağlanamam körü körüne,
Sorgulamak adetimdir sevgiyi bile...
Düşünüyorumda;
En son vurulan hançerdi en çok canımı yakan...
On yedinci yaşımın,
On yedi bininci hediyesi,
Hala özenle sakladığım,
Tam şurada,
Kalp hizasında....
Kayıt Tarihi : 22.5.2010 11:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!