Kalp Evimin Kiracısı

Birden girdin gönlüme habersiz
Kalp evimin kiracısı oldun
Bakma dört odacık olduğuna
Sadece tek göz odacığında yanıyordu soba
Sadece sen ısınabilesin diye
Her ev sahibi gibi
Ben de zam yapıyordum kiraya
Bir gülümsemeden iki gülümsemeye çıkardım kiranı
Başkaları olsa bu kadar insaflı olmaz
Kim bilir neler isterler…
Ödemeyi reddedince de kapının önüne koyar giderler
Zamanla garsoniyer gibi oldu kalbim
Ya hiç gelmiyordun,
Ya da arada bir uğruyordun…
Ama kiranı ara sıra geciktirsen de
Yine de ayda bir,
Bir kelamın, bir gülüşün yetiyordu
Bütün her şeyi silip süpürüyordu
Kırdığın dağıttığın parçaladığın…
Depozito almıştım senden girişte
Çok ani olduğu için gelişin
Zamanla anlaşmıştık şartlarda
Gülüşünü vermiştin bana geri almak üzere,
Şimdi haber vermişsin, taşınacakmışsın,
Gülüşünü geri veremem
Öyle bir dağıtmışsın ki
Öyle bir kırmışsın ki
Öyle bir yağmalamışsın ki
Neresinden tutsan artık iflah olmaz,
Düzelmesi imkânsız,
O gülüşün bile kurtarmaz aslında
Yanında iki çift sözün olsa
Belki biraz da sevgin
Anca…
Ama senin güzel hatırına
Kurtarır diyelim bakalım
Nereye taşınırsan taşın
Her şeye rağmen en güzel kiracım sen olarak kalacaksın
Kalbimin dört odacıklı tek göz evinde
Her odacığında ayrı hatıralar
Her odacığında ayrı hüzün hiç gitmeyecek
Ve şunu sakın unutma
Kim gelirse gelsin o eve
Asla senin gibi sevilmeyecek…