Kalmamış Şiiri - Aydın Ahmet

Nesini diyeyim benim efendim
Tükenmiş dilimin sözü kalmamış.
Bozulmuş mayamız, yıkılmış bendim
Değişmiş insanlar, özü kalmamış

Bol kese olsun da talandan gelsin
İsterse filandan falandan gelsin
Hatta terekeden kalandan gelsin
Kimsenin helalde gözü kalmamış

Hanımlar sokakta elde sigara
Seslerde kahkaha, ayrı bir nara
Şöyle göz ucuyla baktım bir ara
Açılmamış göğsü, dizi kalmamış

Tayt pantolon giymiş bacağı sıkmış.
Namahrem yerleri iyice çıkmış.
Ataya büyüğe itaat bitmiş
Herkes ayrı bir baş, biz’i kalmamış.

Babanın isimi moruğa çıkmış
Daha of demeden atadan bıkmış.
Gayri bu dünyanın çivisi çıkmış.
Sökülmüş tahtadan, izi kalmamış.