Tüm umutlarımı yitirdim bu aşk adına,
Sevdim ailemden bile daha yakın hissedecek kadar.
Kalbim,düşüncelerim her bir zerrem şahidim,
İlk başlardaki kaybetmekten korkma suskunluğumu
Kırıp ta sitemli mektuplar yolladım.
Sevgi eşittir sitemdi.
Yalnızca içimi ferahlatacak yanıtlar istedim,
Uzaktan da olsa güvercin uçur ve yolla.
Kırgınlıklarımın yarattığı tüm soru işaretlerine
Nokta koymaktı tek amacım.
Nokta koyulsaydı sitemler tutku dolu cümleler içeren
Mektuplara dönüşecekti.
Sonra gözüme çarptı o cümle;
'Biz bittik,aşkımız bitti'
Ne demekti bu adı üstünde sevgimi bırak diye haykırıyordu,
Seven insanın duymayı isteyeceği en son cümleydi bunlar.
Ve ıstırabla farkettim fazlalık olduğumu istenmediğimi
Kaçıldığımı yanıtsız bırakıldığımı.
O cümleleri duyduktan sonra
Unutmak herşeyi zaman alsa da
Nefesim kesilip zorlansam da,
Bir daha yazıp çizmeyeceğim bu aşk adına,
Aslında anlatmak istediklerimin yazıya sığma konusundaki inancımı yitirdim fazlasıyla.
Ey ahali!
Söyleyecek o kadar çok şeyim birikti ki bu aşk adına
Dinleyen olmadı beni bu konuda.
Ben de anlatmaktan vazgeçtim duygularımı da,
Hepsi benimle beraber gömülecekler mezara,
Hem kaçılma duygusuyla ezilmeyeceğim artık,
Yoksa buradan da mı kovacaksınız beni?
Her şeyi herkesi rahat bırakıyorum,
Akışına bırakarak kendimi susuyorum,
Şair değilim kelimeleri de yormayı bırakıyorum,
Sanırım geberiyorum...
Kayıt Tarihi : 24.2.2021 22:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaten başıma herşey yazmak yüzünden gelmedi mi? Eskisi gibi duygunu yaşa içinde yazmak bir işe yaramıyor.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!