Kalleş Arap Atları Şiiri - Şiar Şata

kalbimden vurdular beni kalleş arap atları
kalleş arap atları bir de üzerime çıkıp tepindiler
ayakları nallarının gölgesinde bir kara tepe gibiydi
uçuk sarı mı desem yeleleri
bir hazin buğday biçimi mevsiminde kaşıntıma gelmişler
olsa gerek, ellerim, kollarım bütün gövdem
başakların arasında bir yabancı gezgindi
itelediğim bütün taneler birer kurşun
kalleş arap atları

ah ben!
bilseydim kalleşliği, hissetseydim
ve yakalayabilseydim gözlerinden fırlattıkları
inceuzun nal çivilerini, at sinekleriyle
anlaşabilseydim
atlara belli etmeden
bir başka mevsimin dul kalmış masumiyeti olabilecektik
arap atları
kalleş

şimdi yürüsem de desem ki titrek akşamüstü ölülerine
üşümüşler
öncekilerin öldürdüğü birkaç ölümün sahibiydiniz

...itiraz
yo, yo, ölüler sahip olamazlar hiçbir şeye
ölüm de desen bir sahiplik
fazla bir yüktür bize

desem ki sahip olamadığınız bir ölüme
tenha kalmış düşlerin taraçasından uzanmışken
yüksek
siz hiç öldürdünüz mü bir kalleş arap atını?