Kalkınılmaz Şiiri - Metin Solak

Kalkınılmaz diye başı
Yeise vermeyin aşı,
Maksadım gediğe taşı,
Koymadıkça kalkınılmaz.

Taşı koyup gediğine
Kulak verip dediğine
Fukaranın yediğine
Göz dikmekle kalkınılmaz

Sorar herkes neden niye
Sayar sonra şu bu diye
Çatlayarak yiye yiye
Beş öğünle kalkınılmaz.

Gayri ihtiyardan derim,
Sanki senden az mı yerim,
Şu zalim nefse söylerim,
Sen ben ile kalkınılmaz

Nefis hakim vicdan yoktur,
Nefiste nemrutluk çoktur,
Madde kalpte saplı oktur,
Cerâhatla kalkınılmaz

Madde dimdik mana ölü,
Zakkumla bir tutup gülü
Viran da koyup bülbülü,
Kargalarla kalkanılmaz

Sanatçı mı, gözü şanda
Gece gündüz dört bir yanda,
Kah barlarda kah pavyonda,
Tepinmekle kalkınılmaz.

Eleştirir elbet ozan,
Lakin olmaz yıkıp bozan,
Al topraklarımı hozan,
Bırakmakla kalkınılmaz.

Yanlışlar babanın olsa,
Yanlışlarla aynı tasa,
Koy üstüne basa basa,
Çiğnemeden kalkınılmaz.

Hesapsız kitapsız yeyip,
Memleket batıyor deyip,
Suçu hep bana yükleyip,
Çıkmak ile kalkınılmaz.

Zenginlik ölçüsün mala,
Verip hepsin para pula,
Atlası var iken çula,
Göz dikmekle kalkınılmaz.

Adalet mi hiç durmadan,
Kılı bile kırk yarmadan,
Baba kardeş hiç sormadan
Dostlar ile kalkınılmaz

Mülk temelin adalet der,
Kendi yaşamayan gömer,
Devletlüler tomar tomar,
Pay almakla kalkınılmaz

Adalet ışığı Ömer,
Olmaz ise kadıya ser,
Ecnebiye bin kitap yer,
Vermek ile kalkınılmaz.

Derman arasan tek tabip,
Önünde Kitap ve Habip,
Komşusu açken tok yatıp,
Tok kalkmakla kalkınılmaz.

Kalkınmayı istiyorsan,
E birazcık kafa yorsan
Hesabı kendine sorsan
Riyazetsiz kalkınılmaz

Her yöne döner dil bu ya
Elin uzatmaz kuyuya
Kendisi yanınca suya
Koşmak ile kalkınılmaz

Kalkınmanın yolu iştir,
Sağı solu bir gidiştir.
Her yokuş sonu iniştir,
Çıkmadıkça kalkınılmaz

Dersen uzattın kısa kes,
Zaten bunu bilir herkes,
Hak tüm gönüllerde makes,
Bulmadıkça kalkınılmaz.

Usta kalemler

Geçmişe galiz söverek
Mazlumu kırıp döverek
Zalimi tutup överek
Köksüz dalsız kalkınılmaz

Osman NARANİ///31/03/2013