Kalın Saplı Bardak Şiiri - Önder Özer

Bir köyden diğerine geçerdik düğüne
Vasıtamız olmasada daha bir dinçti tabanvaylarımız
Erkenden koyulurduk çoğu zaman yola
Uzun tozlu patikada eskitirdik iskarpinlerimizi

Vakti geldiğinde gökkubbede kandiller yanar
Karanlıkta komazdı bizi
İzli bir havai fişektik sanki
Aramızda bir söz olmazdı gizli

Kalın saplı bir bardaktı bizimkisi
Tutmuştuk tutuşmuştuk en sağlamından
Boş bir yerini bırakmamıştık.
Her zaman sevmiştik sevilmiştik.