Zamanla acıtmıyor canını yalnızlığın korkulukları.
Gitgide alışıyor insan kendine, bir başına yaşamaya.
Eskisi kadar sarsmıyor, yüreğin yanmıyor,
Bir tütüne, bir bardak çaya sarılıyor,
Her dumanda içine çekiyorsun hayallerini,
Yalnızlığınla karşılıklı dem sofrasında.
Her yudum çayda yalnızlığına içiyor,
yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Devamını Oku
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta