Kalemler Kurşundan Şiiri - Adem Eray Kozan

Kurşundan kalemler;
Harflerin yaratıcısı...

Mona Lisa gibi gülümsediğinde bir yarın,
Tüm gazeteler seni yazıyor...
Hisarda beş kuruşa aldığım gazeteyi açmadan,
O küçük çocuk, olan biteni,
Garda, kalkışa hazır kömürlü tren sirenleri gibi haykırıyor,
Boğazı kaldırıp kopardığını bilmeden...
İstanbul seni duyuyor, boğaz seni akıyor...

Ne gizlimiz var ne de saklımız...
İlahi kitaplarda dediği gibi,
Tanrı hepsini görüyor...
Bedenimde iki ruh sakladım, fazla gelmiyor...
Biri olmasa her şey eksik...
Her kapıda birkaç saniye bekliyorum,
Yadırgıyor gören gözler...
Her kapıda birkaç saniye bekliyorum adım atmadan;
Önce sen diyorum...

Ellerim gazetelerde eline değiyor.
Her köşesinde seni buluyor gözlerim...
Kışlar çetin geçiyor genelde,
Herkes balkanları suçluyor, nedendir anlamadım...
Bazen gazeteler gelmiyor,
Bazense bizim çocuk...
Ya sesi çıkmıyor,
Ya da yürüyemiyor hastalıktan...
Boğaz küfürlerimi alıp gidiyor,
Kalaylıyorum hiç durmadan...

Harflerin yaratıcısı oluyor,
Kurşundan kalemler...
Sen gelmeyince;
Kalemler kurşundan...

(02.10.2008)