Kaleminin Ucunda Şiirin Olmak!

Bir şiir olmak vardı süzülen kalbinden
Satırlara kıtalara dökülen kaleminden
Hüzünlendiren, bazende gülümseten
Sayfalarca duygulara özlem sagdıran
Kalemlere hasret için vuslat yazdıran.

Bir şir olsaydım bahara çiçek açtıran
Ömrümüz baki değil, her dem azalan
Kokan çiçek gibi, misli kokular yayan
Satırlara ahenkli kelebekler konduran
Kuşların cıvıldaşacağı dalları bulunan.

Bir şiir olsam sevgi alsaydım ruhundan
Dökülseydim hece hece dudaklarından
Serbest olmalıyım, bentsiz nehirler gibi
Atlayayım kayalardan, deli şelaleler gibi
Satırına düşseydim, kaleminin ucundan.

Bir şiir olmalı, sevgiyle koşan, çoşan
Rüzgar gibi ağarmış saçımı okşayan
Kara Kışta kar misali saçlarına yağan
Çiçeklenmek her renkten baharlarında
Yazın neşen olmalıyım, deniz kokunda.

Bir şiir olmalıyım, kirpiklerinin ucunda
Yan yana duran seni beni bizi anlatan
Şiirli elinle tutup, şiirli gözünle baksan
Tutardın gözden düşürmeden toprağa
Öpersin şair dudağınla, şiirli satırdan.

Bir şiir olsam kalbimle kalbine dokunan
Sayfalarca, hece hece, senince okunan
Duygu seline kaptıran dolduran taştıran
Koklanarak öpülen, nefes diye solunan
Senin yazdığın, yalnız her ikimizin olan.

Bir şiirim çiçekler misali mis gibi kokan
Senin ellerinden sana bana bize yazılan
Senin gözünden sana bana bize bakılan
Senin dilinle, gönülden gönüle dokunan
Okunurken güller açacağım mutluluktan.

16. 07. 2025
Kalbi Bahar