Kalemin ve Kâğıdın Vefası

Bir kalem, bir de kâğıt aldım elime,
Tane tane yazdım ne geldiyse,dilime,
"Ne oldu sana?"diyip herkes güldü halime;
Bilmezler ki, ruhum paramparça, oldu virane.

Gururlanma hiç, yazdıklarım senin aleyhine;
Yaşattığın her şey bilirim ki, benim lehime.
Gün gelir, her şey döner,illaki; bir gün,tersine
Asla anlam veremeyeceksin sen kendi hâline!

Kalem ağladı, kağıt ağladı, hüzünlü kalbime;
Ahde vefa bir gün olsun giremedi o biçare gönlüne.
Safderun,dilhun hâlde yandım kendi kendime;
Meyus, girift duygular içinde,yaşadım senelerce.
Çok yoruldum,Ne olur, bitsin artık bu işkence.