Kalemim Şiiri - İsmail Sıkıcıkoğlu

Dert ortağım,
Sırdaşım.
Gören gözüm,
Tutan elim.
Yumuşak kalbim,
Sivri dilim.
Özü sözü bir,
Hak yolda Pir,
Olan kalemim.
İhanetin yeri yok,
Bizim kitabımızda.
Bu yüzden,
Hain barınmaz
Kapımızda.
Velhasıl,
İki sıkı dostuz,
Biz seninle,
Kendi çapımızda.
Gün gelir seninle,
Yarınlara umut ekerim.
Gün gelir,
Dizelere dertlerimi dökerim.
Beni hep dinler,
Hiç sözümden çıkmazsın.
Seni kırdığım zamanlarda bile,
Sadakat köprüsünü yıkmazsın.
Beni hep sabırla dinler,
Hiç usanıp bıkmazsın.
Senin aslın ağaçtandır,
Benim ise toprak.
Benim duygularım,
Ve senin hünerinle,
Hece hece işlenmiştir,
Not defterimdeki
Her bir yaprak.
İnan ki
Beni en iyi anlayan sensin.
Sözümü kesmeden dinleyen sensin.
Dertlerim dert edinip,
Benimle ağlayıp inleyen sensin.
Umudun iflas ettiği,
Ölümün soğuk nefesinin,
Sabrımı tükettiği,
Ve yıllanmış dertlerin,
Canıma yettiği,
O ıssız gecelerde,
Azrailin elini tutmamı,
Önleyen sensin.
Sen olmasan,
Bu ten bu canı taşıyamaz.
Bu beden sensiz yaşayamaz.
Sen olmasan,
Gönül yaramı kim sarsın?
Gözünü sevdiğimin kalemi,
İyi ki varsın…İyi ki varsın….