Kalem Konuşsun Şiiri - Cemile Tekir

"Madem ki sana anlatamıyorum derdimi..
Bırak o halde kalem konuşsun..."
🖊🖊🖊
Bazen diyorum lâl olsa şu dilim,
sustursam..
Söylenmeyecekleri
söylememiş olsam..
Öyle  yoruldumki,
anlatamamaktan
anlaşılamamaktan.
Söylenmemiş sözlerde
kaybolsam..
🍃🍃🍃
Beden yorgun,
zihnimse doğum sancısında…
Müjdeyle korku arası bir bekleyiş….
Meryem’in  konuşma
orucu  gibi sessiz…
Bir damla söz çatlamış dudağıma,
taşıyamadığım sustuklarıma..
🍃🍃🍃
Dalgalarda kaybolmuş,
Yunus’un karnında inzivaya
çekilmiş ruhum…
Müzede tebessümü esir kalmış,
Mona Lisa’nın ardındaki giz…
Sislerle buğulanan suretin
ardından gelen esrik bir his…
🍃🍃🍃
Recm ediyorum arsız yüreğimi..
Bazende merhamet edip,
ıslah ediyorum yere göğe
sığmayan şu kalbimi...
Bir ses arıyorum..
Kendi sessizliğimde yankılanan...
Bir nefes…
Çan sesleri arasında
günahını çıkaran…
Yüreğimse bir kale,
dışı güçlü içiyse harabe..
Kimi zaman isyan dolu bir kasırga,
kimi zaman sessiz bir mezar taşı olan…
🍃🍃🍃
Musa’nın denizi yaran iki kıyının,
iki düşmanı gibi sularında boğulurken,
sapanla vuruyorum, aklım ile kalbim
arasındaki hecelerimi..
Merhametsizin eline esir düşmüş
bir kuş gibi, çırpınıyorum…
Kendi cenazeme saf tutarken,
söylenmemiş sözlerimi
kara toprakla örtüyorum…
Ve birdaha konuşmamak üzere,
avazım çıktığı kadar susuyorum...

Bir tek sana
su/suyorum..
Susuyorum…
🍃🍃🍃
26.01.25