Kalem Dostum Şiiri - Fatih Tekiner

Ruhumu sarınca ilham denen zat
İçerimden fokur fokur ses gelir
Gönülden kaleme hissedilen hat
Kavgaları vardır, bazen küs gelir

Benim diyen anlayamaz derdini
Kederini, neşesini, ahdini
Çok düşündüm koyamadım adını
Yazmaz isem dehşet dolu yas gelir

Dostum demiş bana, sırt dönmek olmaz
Bu ser artık onsuz saadet bulmaz
Sofralarımız bir, ayrı kurulmaz
Ne elveda sözü ne de pes gelir

Nasip olmuş kapılmışız yoluna
Göz açıkken atlamışız gölüne
Değişmeyecek de böyle biline
O dosttan bu cana bir nefes gelir

Kâğıtlara damlayınca kaygımız
Ümidimiz, huzurumuz, saygımız
Yüreklere geçtiğinde duygumuz
Bağrımıza muazzam bir his gelir