Kalem Şiiri - Ömer Akçayır

Şahâdetin haktır, yaz ey kalem! Adaletin müstahaktır madem. Çağa hükmetmekse niyetin eğer, Bu sana haktır, yaz ey kalem! Kastın ortaktır, şeklin farklı da olsa, Nelere muktedirsin, konuşturan olsa. Mutlaksın ihtimal sen, şu fâni dârda, Kâinat yeniden tanzim olsa. Kılıçtan devraldığın çağlardasın, Bilene altın olan kıymetin, Bilmeyene gayet tahtadansın. Bendesin bu gece, bırakmam asla. Sen benim dert ortağımsın. Kur’an’da geçer kadrin, kıymetin, Vazifene binaendir bu izzetin. Hak’tan karşılık buldu ihtimal, Cennetin kapısına yazdıran hizmetin Nüfuzun çoktur, yaz ey kalem! Bunca dertlere tercümansın madem, Zulmete kalkan olmalı ki vücudun, Kâğıda hakikat yazar sücudun. Farkın yok gibi âdemden, dilin de var. Haktan gayrisine eğilmezlik, senin de var. Öyle şedit olursun ki bazen, Celâlin hasmını bir hamlede boğar. Minareye benzese de cemâlin, O okur, sen yazarsın; budur mecalin. Batılı yıkmaksa şayet idealin, “Sahibi zaman” olmandır, kemalin. Bazen aşk olur dillerin, bazen ferman. Bazen de bir iniltiye derman. Üstadını bulunca bedenin, Üveyik olur, kanatlanır ferdan. Evvel-i mahlûkatsın sen, fizikötesinden. Bir tuhaf aşksın, Hak nefesinden, Yâd-ı cemil oldu onurun, Çünkü Eba Hir’in mirasısın sen, Bir temennim var ki aşk adına: Dizilsin çizgilerin ardı ardına, Yıkılsın mazlumun mâkûs kaderi, Yeniden yaz tarihi, Allah aşkına. Oyuncak olma asla, zalim elinde! Adli ilahiyi taşı şair dilinde! İlgisiz de olsa sana bir nesil, Anlat hakikati her seferinde! “Nasipsizin kırdığı kalem olma! ” isterim. “Taş kesilsin bedenin, kırılma! ” budur hislerim. Senle açılan şu mücrim gözleri, “Sen doyur! ” budur hislerim.