Onlar,ışıklardan pırıltılar süzerek aydınlık şafakları yazıyorlar.Savaşlara övgüler yağdırmıyorlar,ölümleri yüceltmiyorlar.Bir tek,insanca yaşamanın düşmanlarına düşman onlar.Nefretten kar sağlayanlara düşman.Çocukların boyunlarına ip geçirip asmıyorlar,dizelerin arasına salıncaklar kuruyorlar.Onlar,sevdanın şairleri.Onlar,insanlığın şairleri,bizim şairlerimiz.Şair yazacak,kale düşecek.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
