Kale Şiiri - Mehmet Yıldırım 2

Dışarıdan bakınca kale gibiyim,
dimdik, sarsılmaz,
ağır toplara göğüs germiş
sabır taşlarımla örülü.

Ama içerde…
mahzenlerim nem ve küfle kokmuş,
yorgun düşmüş taş merdivenlerim var benim,
ve sessizce ağlayan duvarlarım.

Surlarımda gezinenler var,
oysa ben,
yıkılmamak için
her gün biraz daha kendime direniyorum.

Ve sonunda,
artık saklayamadığım bir çığlıkla
yıkılıyorum.

Dışım kale,
içim harabe.