Kaldırımları sevmiyorum.. Şiiri - Nurdan ...

Sokağa çıkıyorum
Saat 6’yı ya geçti ya geçecek
Yürüyorum..
Sis bulutları üzerime geliyor
Onlara doğru yürüyorum..
Damla damla çiğ birikmiş
Betondan kaplanmış dünyanın
Azıcık olan toprak kısmında..
Ayakkabılarım ıslanıyor.
Kaldırımları sevmiyorum..
Güneş yavaş yavaş doğuyor
Gri bir yalnızlık var burada
Sokak lambaları tek tek sönüyor
Geçen ya bir araba ya iki..
Acıkıyorum.
Ah bu içimi kemiren kurtlarda olmasa
İyice yalnız kalacağım..
Simit alıyorum bir seyyar satıcıdan
Simitin yarısından fazlasını martılar yiyor
Onlar doydukça doyuyorum..
Bir vapur sireni ansızın
7.45 vapuru olmalı
Martılar kaçışıyorlar
Deniz köpürüyor
Bembeyaz kesiliyor
Pamuk şeker ve balon alıyorum
Önüme çıkan satıcılardan
Gülerek çocukların ellerine konduruyorum her birini
Onlar mutlu oldukça
Bende mutlu oluyorum..
Yürüyorum,
Nereye gittiğimi bilmiyorum
Uzun bir tramvay kesiyor yolumu
Birkaç saniye bekliyorum
Yine yürüyorum..
İnsanlar görüyorum sonra
Omuzlarında tahtadan bir tabut
Merakla takip ediyorum onları
Ta gidecekleri yere kadar..
Bir çukur kazıyorlar
Derin bir çukur
Tabuttan bembeyaz örtülerde bir insan çıkıyor
Yüzünü görüyorum
Ve ölüyorum..

13/03/12