Kaldırımlar, adım adım eziliyor, yavaşça geçiliyor, 
ama hiç kimse bilmiyor, 
buradan geçenler sadece adımlarını değil
umutlarını bırakıyor.
Biliyorum yine boşalacak ve yine yalnız! 
İçimdeki ateşi söndürmek pahasına geçeceğim
o kaldırımlardan.
Biliyorum her geçişimde, 
içimde yeniden yeşerecek geçmişin o acı izleri
ve diyorum ki; 
bu sefer son, son bulacak! ....
Kayıt Tarihi : 21.1.2002 16:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 


Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!