Kaldırımlar Şiiri - Mehmet Emre Dursun 2

Dört köşe döşeli taşlar;
Görünmez tek ucu
Sonsuzluk yer durduğu
Gururum öz buyruğu
Kaldırımlar...

Birbirine kenetli iç içe bilmece;
Laf verir sır vermez
Bir adım yol gitmez
Kul olsa hakkı yenmez
Kaldırımlar...

Yol kenarı serilmiş esrarlı gizem;
Kardeşi aç yatanların
Borca bütün batanların
Düşmanı tüm yalanların
Kaldırımlar...

Kalabalıkta biçare yalnız beden;
Gönüllü ayak altı
Bünyesinde karaltı
Kral ama yok tahtı
Kaldırımlar...

Süzülmüş boyuna endamlı zarafet;
Lambaları ürkütücü
Bankları türkücü
Doğrulacak yok gücü
Kaldırımlar...

Kalemi kayıp tedirgin haykırış;
Çehresinde Enver
Ezelden misafir(perver)
Sesin yoksa el ver
Kaldırımlar...

Gözleri tedirgin uç bucak kollayan;
Ulaştırın kaldırımlar...
Buluşturun kaldırımlar...
Kavuşturun kaldırımlar...
Kaldırımlar...