Kaldırımlar Şiiri - Sabri Güler

Kaldırımlar…

Ne zaman darlansa içim,
Atarım kendimi ben sokaklara,
Sonra da ver elini kaldırımlar.
İçimi dökerim kaldırımlara.
Ayaklarımdaki titremeyi, telaşı,
İlkin, onlar dinliyor yalnızlığımı,
İlkin onlar görüyor pabucumdaki yırtığı,
Onlara tükürüyor bazen utanmazlar,
Utanır oldum ben bu durumdan,
İnsan değil ki bunlar, yaptıklarından utansınlar.
Sizin yüzünüze tükürseler, siz ne dersiniz?
Savunmasız mı buldunuz kaldırımları,
Cansız, ruhsuz değildir kaldırımlar.
Yok mu sanırsınız onların da canı.
Sahipsiz hayvanın, sarhoşun, kimsesizin,
Sığındığı bir liman,
Sonuçta soğukta olsa bir mekan
Ah kaldırımlar, ayaklarımın dostu,
Ah gönül sırdaşlarım, içimi döktüğüm.
Her taşını döşemedi mi bir usta?
Her taşı tek tek geçmedi mi elden?
Her taşında yok mudur alın teri?
Her taşında yok mudur ayak izleri?

2008/OCAK