Kalbin Gözyaşları Şiiri - Şair Bilal Yavuz

Filistin, Türkistan, Yemen, Şam...
Kardeşlerin birer birer şehid oluyor
Şehirlerimiz matem yeri şimdi...
Gönül yorgun, gözlerse uzaklarda
Hevesler paramparça kursaklarda
Yüzler buruk, tebessüm hazan...
Canlar seni arayışta Yâ Rasûlullah
Sözlerin dururken külliyatlarda
Seni öğretmediler çocuklarına...
Hayatın aşikardı, örnek almadılar!
Ahlâkın güneşti lakin ısınmadılar
Sensizliğin ayazında buz kesilmeyi
Soluksuz tercih ettiler gerçek aşka
Betonlarda hırsla yaşaya yaşaya
İçleri taş kesildi fakat anlamadılar
Yolunu dolu dolu yaşamak varken
Yaşananı hadsizce yol sandılar
Bidatlere, hurafeye savruldular
Şirk ile yoldan çıkanlar da oldu
İnsana dua eden sapıklar vardı
Cihad varken sahtelere sarıldılar
Nicesi tarikat dedi sapkınlığına
Sapıklığa cemaat dedi hayasızca
Şerîatsız yaşamlara razı oldular!
Senin İslam Devletinden uzakta
Tağutları ölümüne savundular
Heyhat ki zerre kadar utanmadılar
Heyhat ki zulümlere aldırmadılar
Faizle gömüldüler dünya avına
İslam değişmeli dedi hayasızca
Kurtarıcı sandıkları zalim liderleri
Başlarıyla başsızlığa battılar ey
Akletmeyip hep beyinler yıkadılar
Çıkarların kölesi robotlar oldular
Kınayıp geçen vicdansız robotlar
Şeytanlara susan adi canavarlar
Kapladı yeryüzünü şimdi hüzün var
Biz nereye gidelim Yâ Rasûlullah
Asırlar sonrası bir mektup bu sana
Kalbimiz yangın yeri âhirzamanda
Şaşkın ve avareyiz tüm sokaklarda
Âh ucu görünmez bir matemdeyiz
Hasret kaldık müjdene, evlâdına...
Mehdîye özlemle heyhat biçâreyiz
Hüzün ağlayıp durur bağrımızda...
Mazlumların derdiyle âh virâneyiz
Köşelerde inleyip durur bülbüller...
Şimdi yangın bahçeler vahalar gibi
Şimdi dilsiz şimdi susuz ve sahra
Kanıyor ümmetin Yâ Rasûlullah
Kansa hiç durmuyor derin yarada!
Hasretler kadeh olmuş alev dolu
Âşıklar yudumlar kavurtan gurbeti
Eriyor insanlığın asil edeb kıtası...
Kıyâmeti sonuna dek hakediyor ey
Yeryüzü zulümle sararmış solmuş
Gökyüzü sanki efkâra boyanmış...
Hayalin sarar ruhu Yâ Rasûlullah
Gönüller semâda nefeslerini arar
Sır yarılır, dağ dağlanır, aşk akar!
Dağılır baharlar, saçılır gerdanlar
Hüzünler yüzüne güzler yağar...