Kalbin Gizemli Dili Şiiri - Mücahit Kurnaz

Kalpler yakınsa, sözcükler kaybolur dilden,
Bir fısıltı yeter, bakışlar konuşur derinden.
Gözlerde gizlenen bin sır aydınlığa gelir,
Sessizce anlaşırız, ruhlar birbirinde erir.
Aşkın büyüsü bu, görünmez bir bağ,
Her dokunuş bir şarkı, kalpte bir çağ.
Mesafeler yok olur, zaman durulur,
İki kalp bir atış, sevda bağı kurulur.

Gel gör ki soldurursanız o narin bağı,
Çığlıklar yükselir, sağır eder dağı.
Yan yana durmak boş, mesafe gibi uzar bağlar,
Ruhlar ayrı düşer, yalancı eser bahar.
Her söz bir hançer, keskin ve acımasız,
Duygular dağılır, paramparça bir o kadar da anlamsız.
Yankılanır boşlukta feryatlar derin,
Çünkü kalpler suskun, ayrılık kaderin.
Yine de içimde bir umut taşıyor ince,
Uzaklaşsa da sesler, dinmiyor dinince.
Bağırmak ne fayda, duymaz birbirini sağır kalpler,
Fiziken yan yana ama ruhlar da ayrı yerdeler.